Zoals de naam lichaamsgerichte psychotherapie zegt gebruik ik bij BEleaf een therapie vorm waarbij de cliënt een ervaring in zijn lichaam heeft die ook deze zijn psyche in beweging brengt. Dit betekent dat de cliënt zich bewust wordt van wat hij voelt en denkt, en deze in verbinding brengt met elkaar. Een inzicht zonder verankering (of ervaring) in het lichaam leidt zelden tot actie en verandering in het dagelijks leven. Vandaar dat het voelen van een bepaalde belemmerende gedachte, een verlangen of emotie in je lichaam het omvormen van een negatieve gewoonte naar een positieve in gang kan zetten. Om dit te bekomen maak ik gebruik van lichaamwerk, ademhalingstechnieken en gesprekstechnieken. Deze worden op een creatieve manier ingezet waardoor de authenticiteit van de cliënt naar boven komt. Heb jij last van piekeren, fysieke blokkades, stress, ... die jou gevoel van welzijn en vitaliteit belemmeren? Dan is lichaamsgerichte psychotherapie iets voor jou. Deze therapie vorm herstelt de verbinding tussen het denken en voelen, tussen lichaam en geest. Zo verminderen klachten van stress en gevoelens van onbehagen; en ontstaat er ruimte voor rust, zelfwaardering en vertrouwen. Voor meer info of een afspraak mail naar sarah@beleaf.nu
Read More
Als ouders is het soms een hele uitdaging om het gedrag van onze kinderen te plaatsen en hiermee om te gaan. Ik hoor vaak moeders, zoals Roos (36j), in mijn praktijk verwonderd zeggen: “ik was altijd zo een braaf kind dat al de regels volgde, hoe kan het dan dat ik zo een rebel van een zoon, Otis 9j, op de wereld heb gezet. Ik weet niet meer wat ik met hem moet doen”. Ik glimlach dan en heb hiermee dan ook de ingang gevonden voor de komende sessies die ik met de jonge moeder ga doen. Ik vraag haar dan: “hoe zit het met de rebel in jou? Ben je bereid om deze te ontdekken?” Zoals Rosemarijn Roes (met haar boek: “mama luister je”) en Janita Venema (met haar boek “ het fluisterkind”) schrijven, heeft het gedrag van jou kind je altijd iets te leren. Zoals in bovenstaand voorbeeld gaat het om een mama die de rebel in haar niet leeft. Ze durft geen “foert” zeggen en wil nog steeds gezien worden als het brave meisje. Ze heeft een kind dat alle regels aan zijn laars lapt. Het kind komt haar vertellen, mama het leven is meer als altijd maar gehoorzamen. Vanaf dat moment kon ik iets betekenen voor zowel zoon als moeder. Ik heb daarom met hun zowel afzonderlijk sessies gedaan en op het moment dat de tijd er rijp voor was ook onder hun 2tjes. Zoals ik al eerder aanhaalde ben ik begonnen met de rebel in Roos te exploreren. Ik heb haar op verschillende manieren uitgedaagd om deze in de sessies met mij te belichamen. We deden veel lichaamswerk, yoga en speelde seines na vanuit haar schooltijd, waarin ze nu de kans kreeg om niet het brave Roosje te zijn maar op te komen voor wat ze wel wilde. Ze gaf deze Rebel in haar ook een naam, Roy, dit was voor haar in het begin het veiligste zodat ze er ook van op een afstand naar kon kijken. Na een tijd heb ik haar ook kleine “rebelse” opdrachtjes gegeven om te integreren in haar dagelijks leven. Het begon met het niet meer strijken van het ondergoed tot het nemen van een hele “foert-dag”. Ze moest van haarzelf die dag niets wat ze niet wilde. Door deze geleidelijke aanpak had ze minder en minder angst van de rebel in haar en was het ook niet meer nodig om deze Roy te noemen. Nee, de rebel was nu duidelijk deel van haar en ze was er zelfs trost op. Verder maakte dit dat ze zich nu beter kon inleven in haar zoons gedrag en was ze dankbaar voor de les die ze van hem leerde. Ze had ook geen bang meer van zijn gedrag. Ze had geleerd haar gevoel te uiten tov zijn gedrag en hem niet meer te zeggen “dit mag niet”. Zoals ik dadelijk zal vertellen, waren deze woorden de oorzaak van Otis zijn rebels gedrag. In de plaats daarvan zei ze:” Otis ik vind het niet fijn als je dat doet want dan voel ik mij …” Door haar gevoel te uiten en op te komen voor haar zelfrespect ging Otis automatisch zijn moeder meer respecteren. Ook met Otis ging ik samenwerken. We begonnen vanuit spel. Hij hield ervan om in de bossen rond te lopen en takken te verzamel en deze tegen bomen te laten breken. Ik ben met hem meegegaan in dit spel. Uiteraard kwam er een moment dat hij probeerde op mijn been te tikken met een stok. Als test zei ik hem: “hey stop, dat mag niet”. Ik zag hem even een stap achteruit zetten en de situatie bekijken, hij glimlachte en deed het opnieuw. Deze 2de keer heb ik zijn gedrag heel rustig erkend en gezegt:”Otis, ik zie dat je op mijn been tikt met de stok, ik vind dat niet leuk want dat doet pijn” Wil je me pijn doen? Hij knikte van nee en begon terug andere stokken te zoeken en zijn weg te vervolgen. Dit is een voorbeeld hoe ik telkens opnieuw grenzen heb aangegeven met zelfrespect naar mezelf met als bedoeling ook Otis te leren andere te respecteren zonder hem te moeten zeggen, “dat mag niet”. Uiteindelijk heb ik dan ook sessies gedaan met Roos en Otis samen, waar ze beide de rebel mochten zijn zonder over elkaars grenzen te gaan. Tot Roos haar verassing begon ze meer en meer de brave jongen in Otis te zien en te ontdekken. Ze maakte samen tekeningen waar hij binnen de lijntjes kleurde en konden ook gewoon samen genieten van een boswandeling. Dit is een typisch voorbeeld van hoe samen in beweging zijn tot nu nog niet ontdekte delen van ieders persoonlijkheid naar boven kan brengen en de verbondenheid kan vergroten. Het is mijn job op de mediator en tolk te zijn tussen ouder en kind waarbij het lichaam de belangrijkste taal is waarnaar we samen gaan luisteren. Indien u meer informatie of een een afspraak wenst kan je mij contacteren op Sarah@BEleaf.be
Read More
9 maand krijgt de mama de tijd om zich klaar te maken en te openen voor het wondertje dat groeit in haar buik. 9 maand wordt de mama bestookt met do en don't die "belangrijk" zijn voor de ontwikkeling van haar kind. Deze goed bedoelde advies leidt soms meer tot stress ipv vertrouwen. Waardoor de jonge mamas twijfelen aan hun gevoel. Wat het allebelangrijkste is wat een mum to be nodig heeft-zowel pre, tijdens als postnataal- is vertrouwen in haar eigen lichaam. Vroeger leefde vrouwen meer samen en hielpen ze elkaar bij de voorbereidingen, bij de bevalling zelf en ook als het kindtje er was. We leven in een tijd waar dit gegeven vreemd is geworden. Er is zoveel taboe op een zwangere vrouw of pas bevallen moeder die niet op "de roze wolk zit". Want je moet toch wel euforisch zijn als je een kind hebt gekregen... Met als gevolg dat moeders die zich gebroken, eenzaam of ongemakkelijk voelen; hun gevoel niet durven uiten of zich ervoor schamen. Dit leidt vaak tot post natale depressies. Ook de mama's die alles perfect willen doen maken zich ontzettend zorgen waardoor hun borstvoedingsproductie bijvoorbeeld afneemt. Zwangere vrouwen en jonge moeders worden vaak zo angstig dat ze hun moeder instinct en intuïtie niet meer voelen. Hun moederinstinct is juist het enigste wat belangrijk is de periode van zwangerschap, tijdens en na de bevalling.
Als doula en lichaamsgericht therapeut is het mijn taak om vrouwen tijdens hun zwangerschap in contact te brengen met hun lichaam en dus ook met hun moederinstinct. Hierdoor kunnen ze rust ervaren en vertrouwen winnen in zichzelf. Dit is goed voor de baby en versterkt het contact tussen mama en baby. Als doula helpt ik de vrouw zich te openen voor haar baby en deze welkom te heten in de wereld. Ook postnataal kan een doula de jonge moeder rust brengen in haar lichaam en haar manieren van omgang met de babyblues eigen maken. Dit in combinatie met een luisterend oor en steun kan de jonge moeder haar zelfwaarde terugwinnen. Dan is het belangrijk dat de moeder ook stilletjes aan zich terug kan sluiten en weer dichter bij zichzelf komt. In deze maatschappij wordt verwacht dat vrouwen dit proces helemaal alleen doen en dan nog binnen een tijdspannen van 12 maanden(van conceptie tot terug gaan wereken). Dit is echt een onmogelijke verwachting wat soms vrouwen maanden of jaren na hun bevalling doet opbranden. Met een grote schaal van burn-outs tot gevolg. Vroeger was er nog de steun van vrouwen uit de gemeenschap. Nu werken de ouders en vriendinnen van degene die moet bevallen vaak full time. Niemand heeft nog tijd voor elkaar. Ik zie dit als de grootse beperking van onze maatschappij. Vermits we er nu in leven kan een doula een meerwaarde zijn om dit gebrek aan verbondenheid en steun op te vangen. Omdat ik zelf in dit systeem moet overleven kan ik jammer genoeg niet kosteloos werken hoewel dit wel mijn hoop is voor de toekomst, een toekomst waar mensen elkaars echte noden aanvoelen en elkaar spontaan een handtje helpen. Voor meer info over de taken van een doula kijk in de rubriek Wat --> doula of mail naar sarah@beleaf.nu Read More